OTOROWO
Otorowo to miejscowość położona na terenie województwa kujawsko - pomorskiego, w powiecie bydgoskim, w gminie Solec Kujawski. Powierzchnia Otorowa wynosi 740 ha.
Pierwsza wzmianka związana z historią Otorowa pochodzi z 1280 r., kiedy w efekcie porozumienia miedzy księciem Mściwojem a księciem Ziemomysłem, wieś Otorowo i Łęgnowo w dowód uznania otrzymał kasztelan Dobiesław Sądowic.
W roku 1577 powstała wieś zwana Otorowskim Młynem. Dwie osobne wsie Otorowo i Otorowski Młyn istniały do końca XIX wieku, kiedy to w 1895 roku nastąpiło scalenie.

W 1604 r. do Otorowa za pośrednictwem starosty bydgoskiego sprowadzeni zostają osadnicy Olenderscy w celu zagospodarowania i zabezpieczenia przed powodziami obszarów nadwiślańskich. 

W wyniku I rozbioru Polski Otorowo i Otorowski Młyn znalazły się w zaborze pruskim. 

W roku 1920 Otorowo wraz z pozostałymi ziemiami zaboru pruskiego wróciły w granice Polski.

W 1935 r. Otorowo tworzyło wspólną gromadę wraz z Makowiskami. 

We wrześniu 1939 r. na terenie Otorowa, Wojska Polskie walczyły z dywersantami niemieckimi, natomiast w kolejnych miesiącach na terenie wsi Niemcy rozstrzelali kilkuset Polaków z całego powiatu bydgoskiego. W 1944 r. w obliczu zbliżającej się ofensywy wojsk radzieckich, Niemcy ekshumowali, a następnie spalili ciała  pomordowanych. W czasie okupacji niemieckiej na terenie Otorowa istniał  jeniecki obóz pracy, w którym przebywali jeńcy wojenni z Anglii, Francji i Związku Radzieckiego, przymusowo skierowani do prac przy budowie wałów przeciwpowodziowych. Pozostałością z tego okresu jest wybudowane rękami jeńców wojennych urządzenie hydrotechniczne, objęte ochroną konserwatorską poprzez wpis do Wojewódzkiej Ewidencji Zabytków.

U schyłku II wojny światowej większość niemieckich mieszkańców Otorowa uciekło, na ich miejsce zaczęli przybywać polscy osadnicy. 

W latach powojennych znaczącym wydarzeniem w Otorowie było otwarcie w 1961 r. nowej szkoły, wybudowanej w ramach akcji "Tysiąc szkół na Tysiąclecie Państwa Polskiego". Szkoła Podstawowa działała do 1980 r., zaś do 1992 r. w budynku szkoły funkcjonowało przedszkole, do którego uczęszczały głównie dzieci z Solca Kujawskiego. 

Otorowo leży w Kotlinie Toruńskiej, której elementem charakterystycznym jest system terasów rzecznych, począwszy od zalewowego poziomu terasowego (przy korycie Wisły), po wysoko wyniesione terasy dawnej doliny wód polodowcowych. Niższe poziomy terasowe, w obrębie których zlokalizowana jest rozproszona zabudowa wiejska użytkowane są rolniczo.

Przez teren gminy Solec Kujawski, wzdłuż koryta Wisły (również na terenie Otorowa) przebiega obszar specjalnej ochrony ptaków Natura 2000 - Dolina Dolnej Wisły, powiązany ze specjalnym obszarem ochrony siedlisk - Solecka Dolina Wisły oraz Dybowska Dolina Wisły. 

Przez teren Otorowa przebiega Rowerowy Szlak "Doliną Dolnej Wisły" o łącznej długości 49,7 km oraz szlaki piesze: Martyrologii Solecczan o długości 8 km oraz Bydgoszcz- Solec Kujawski o długości 31 km.
Jednym z miejsc chętnie odwiedzanych przez mieszkańców Solca jest "Biała Góra", jedna z wielu piaszczystych wydm porośniętych drzewostanem sosnowym, sąsiadująca bezpośrednio z Otorowem. Uchwałą Rady Miejskiej w Solcu Kujawskim z dnia 26 kwietnia 2012 r. "Białą Górę" ustanowiono użytkiem ekologicznym. 

Stawy ośrodka zarybieniowego w Otorowie zbudowano w dwóch etapach: w 1962 r. oraz w 1975 r. Stawy te są miejscem, w którym znajduje się najciekawsze siedlisko lęgowych ptaków wodno - błotnych. Gnieździ się tu kilkadziesiąt gatunków ptaków. Miejscowe stawy są również miejscem bardzo chętnie  odwiedzanym przez licznych wędkarzy.

Na terenie Otorowa znajdują się liczne zabytki ujęte w Wojewódzkiej Ewidencji Zabytków, wśród nich budynek dawnej szkoły, cmentarze  ewangelickie, spichlerz "Czarna Warszawa" oraz dom młynarza i spichlerze w zespole dawnego młyna.

MAKOWISKA
Makowiska to miejscowość położona na terenie województwa kujawsko - pomorskiego, w powiecie bydgoskim, w gminie Solec Kujawski. Wieś znajduje się w obrębie Obszaru Chronionego Krajobrazu Wydm Kotliny Toruńsko - Bydgoskiej. Powierzchnia Makowisk wynosi 289 ha.
Pierwsze informacje o wsi Makowiska pojawiają się w 1661 roku, sugerując, że w  I połowie XVII wieku była już zamieszkana przez Olendrów. Świadectwem dawnej kultury agrarnej Olendrów są pocięte prostokąciki pól. 
Przez teren Makowisk przebiega Pieszy Szlak "Puszczański" o łącznej długości 41 km. 

Na terenie wsi Makowiska występują udokumentowane złoża surowca naturalnego - kruszywa naturalnego o zasobach pozwalających na jego eksploatację. Miejscem kultu religijnego jest kapliczka maryjna wpisana do Wojewódzkiej Ewidencji Zabytków. 

Miejscem spotkań mieszkańców wsi Makowiska i Otorowo jest świetlica położona na granicy obu wsi. Świetlica stanowi odrębny budynek parterowy, w skład którego wchodzą sale oraz zaplecze kuchenne i sanitarne.
Animatorem zachowania bogatych tradycji regionu jest działające od 1962 r. Koło Gospodyń Wiejskich, zrzeszające  członkinie z terenu wsi Otorowo i Makowiska.