W XVII wieku, pojawiały się projekty dotyczące rozbiorów Polski. Wówczas jednak, pomysłodawcy nie posiadali władzy aby to uczynić. Realne zagrożenie zaborem, pojawiło się z chwilą rozpoczęcia panowania w Prusach przez Fryderyka II. W wyniku uzyskania aprobaty władców austriackich, pruskich i rosyjskich, 5 sierpnia 1772 roku podpisano w Petersburgu konwencję ustalającą granice rozbiorów. Królestwo Pruskie, inicjator zaborów, zajęło m.in. ziemię kujawską do której należał Solec. Wojska pruskie wkroczyły na zagarnięte tereny we wrześniu 1772. W wyniku zmian administracyjnych Solec znalazł się w granicach Obwodu Nadnoteckiego, gdzie razem z 303 miejscowościami wszedł w skład landratury bydgoskiej.
W okresie od 1772 do 1807 roku postępowały zmiany administracyjne, wprowadzane przez władze pruskie. Odbierano ziemie królewskie i konfiskowano majątki. Prusy wywierały wpływ na rozwój ośrodków miejskich, a także udzielały szlachcie z pozoru łatwych pożyczek, które później stawały się niemożliwe do spłaty. Zmniejszano liczbę szkół polskich, następowała germanizacja szkolnictwa.
Czasy Księstwa Warszawskiego (1807 – 1813), również odcisnęły piętno na gospodarce miasta. Napoleon pokonując nieprzyjacielskie wojska zaborców, przecierał szlaki wojenne docierając do okolic Bydgoszczy i Solca. Z dekretu Napoleońskiego, powołującego Komisję Rządzącą w 1807 roku, wyniknęły podziały zaboru pruskiego. Wyznaczono sześć departamentów, wśród których znalazł się bydgoski, a w nim Solec. Traktaty pokojowe zawarte z Prusami i Rosją w Tylży, 7 i 9 lipca 1807, przyczyniły się do utworzenia przez Napoleona Księstwa Warszawskiego. Niestety, 5 lat później, klęska francuskiego cesarza w Rosji, spowodowała, iż wkrótce departament bydgoski, znalazł się pod okupacją wojsk rosyjskich.
Zawirowania spowodowane niepowodzeniem Napoleona, sprawiły, że Rosja, Prusy i Austria znów chciały podzielić ziemie polskie między siebie. Na mocy Kongresu Wiedeńskiego, Prusy otrzymały Gdańsk, departament bydgoski, poznański i część kaliskiego. Z tych ziem utworzono Prusy Zachodnie i Wielkie Księstwo Poznańskie. 15 maja 1815 roku, Fryderyk Wilhelm III zarządził wcielenie zachodnich ziemi Księstwa Warszawskiego do Prus, tworząc tym samym Wielkie Księstwo Poznańskie. Wchodziła do niego powstała regencja bydgoska wraz z Solcem.
Klęska Powstania Listopadowego w 1831 roku, spowodowała zmiany w położeniu ludności polskiej Wielkiego Księstwa Poznańskiego. Nastąpiło zaostrzenie germanizacji na tych terenach, od 1832 roku całkowicie usunięto z urzędów język polski oraz ograniczono jego używanie w szkołach. W latach 1846 – 1848 miało miejsce kolejne powstanie zwane Wiosną Ludów, które ogarnęło swym zasięgiem całe Księstwo Poznańskie. Po zakończeniu powstania Wielkie Księstwo Poznańskie weszło w skład Związku Niemieckiego. Od tego momentu Polacy przez długi czas, musieli walczyć z szerzącą się germanizacją, pogardą dla symboli i wszystkiego co polskie.
Solec musiał czekać na powrót w granice niepodległego państwa polskiego niemal 148 lat.
